Rozdział 5

(piosenka)

             Do domu wracałyśmy (ja, Katy i moja matka) w całkowitej ciszy. Starałam się patrzeć tylko przed siebie, nie chciałam w tym momencie widzieć twarzy mojej rodzicielki, a nawet mojej młodszej siostry. Mimo to kątem oka dostrzegałam łzy w oczach Katy, widziałam ten ból, to cierpienie, przez które razem musiałyśmy przejść.
            Po przekroczeniu progu w drzwiach mieszkania, którego szczerze nienawidziłam, udałam się biegiem do mojego pokoju. Pokoju, z którym wiązało się tyle wspomnień, od tych przyjemnych. Od tych, w których byłam córeczką tatusia, od tych, w których moją rodzinę mogłam naprawdę nazwać rodziną, która się kochała, wspierała. Aż po te wspomnienia mniej piękne, a wręcz takie, które za wszelką cenę pragnęłabym usunąć z pamięci. Ale przecież wspomnienia na zawsze zostaną ze mną, choćbym próbowała i tak aż do końca będą siedziały w mojej głowie, w moim sercu, które na każdą myśl będzie pękało bardziej i bardziej... i w końcu pęknie, nic już z niego nie zostanie tylko strzępki wspomnień tych wspaniałych, nad którymi i tak będą dominować te negatywne.
Od razu rzuciłam się na miękkie łóżko, a po mojej twarzy zaczął spływać słony płyn. Teraz już mogłam sobie na to pozwolić. Byłam sama, więc nikt nie był w stanie ujrzeć jaka jestem słaba, wrażliwa i krucha. Tak, byłam słaba. Tak, pod tą maską odważnej, silnej, bezczelnej, pyskatej Dracy, kryła się ciepła, kochająca i przyjacielska dziewczyna, którą kiedyś była. Właśnie, kiedyś...
Po chwili słabości wstałam z łóżka, otarłam łzy z twarzy, które były już zmieszane z czarnym tuszem. Upewniając się, że nikogo nie ma za drzwiami, otworzyłam je i udałam się do łazienki, która była tuż naprzeciwko pokoju, w którym się znajdowałam. Zrzuciłam szybkim ruchem wszystkie ubrania, w których już chodziłam od kilku dni i rzuciłam je w kąt koło pralki. Odkręciłam kurek z gorącą wodą i nalałam płynu do kąpieli o zapachu toffie, kochałam ten zapach. W końcu po moich nozdrzach rozlegał się jakiś inny zapach, a nie tylko papierosów, wymieszanych z alkocholem. Już po chwili siedziałam cała za nużona w wannie. Rozkoszując się tą chwilą zaczęłam rozmyślać o tych przyjemniejszych rzeczach. Sprawy rodzinne umieściłam na drugie miejsce, choć zdawałam sobie sprawę, że w każdej chwili, nawet teraz może zjawić się mój ojciec, zalany do nieprzytomności i przerwać mi ta jakże wspaniałą kąpiel, której dawno sobie nie urządzałam.
Zaczęłam obczajać w myślach moja najwspanialszą, a zarazem jedyną przyjaciółkę Perrie. Tak, zdecydowanie była piękna. Nie to co ja, jakiś wybryk natury. - Ej, teraz miało być o tych przyjemnych rzeczach! - skarciłam samą siebie w myślach. - Dobra, wracając do Perrs to zauważyłam, że ostatnio jej relacje z Zaynem stają się coraz bardziej napięte. Przyjaciółka wspominała mi ostatnio, że oddalają się coraz bardziej od siebie. Mówiła też o tym, że podejrzewa Mailika, że ma inną, że jej już nie kocha. Ja osobiście nie wierzę w to, przecież oni stanowią taką idealną parę. A może jednak Zayn zakochał się w innej? Ciekawe w kim, może ją znam?
          Nagle moje przemyślenia przerwało delikatne pukanie do drzwi. - O nie, ojciec wrócił, kurwa, kurwa, kurwa, nie! - To była pierwsza myśl, która przyszła mi do głowy. Przez całe ciało przeszły mi ciarki, a mnie dosłownie sparaliżowało. Oddech stał się głębszy, a serce zaczęło szybciej bić, biło tak, gdyby zaraz miało wyskoczyć.
- Dracy, to ja! - słysząc ten głos odetchnęłam z ogromna ulgą.
- Uff, Katy to ty, już zaraz wychodzę, chwila...
- Nie, nie musisz. Chciałabym tylko porozmawiać.
- Okej, poczekaj w moim pokoju, zaraz przyjdę. Tylko ostrzegam niczego nie dotykaj MAŁA. - Mówiąc to wyskoczyłam z wanny i zwinnie owinęłam się puchatym ręcznikiem.
- Nie jestem  mała! - usłyszałam jeszcze piskliwy głos mojej siostrzyczki i wyszłam z łazienki.
Weszłam do pokoju i stanęłam w drzwiach patrząc na Katy siedzącą skulona na łóżku. Nie był to najlepszy pomysł, bo oczywiście ktoś nie zamknął okien, robiąc tym sposobem przeciąg. Zawiał mocny wiatr, a drzwi uderzyły mnie z całą siłą w plecy i tył głowy. Wylądowałam na podłodze.
- Jezu, Dracy nic ci nie jest? - Sis ostrożnie pomogła podnieść mi się z jasnych płytek i pomasowała po głowie.
- Nie jest spoko, tylko dupa mnie boli, - aby to udowodnić zaczęłam głaskać się po tyłku. - poczekaj ubiorę się tylko i możemy rozmawiać - dodałam ruszają w stronę wielkiej szafy, do której tak dawno nie zaglądałam. Otworzyłam ja, a moim oczom ukazała się paleta kolorów, ujrzałam ciuchy w jaskrawych, pastelowych kolorach. Od niedawna nosiłam tylko ciemne, szarawe, czarne ubrania, więc naprawdę nie miałam pojęcia co na siebie założyć.
- Ubierz tą różową. Zawsze kochałaś ją nosić. Jest trochę już sprana, ale myślę, że znowu stanie się twoją ulubioną. - Doradziła Katy, a mi w oczach znów pojawiły się łzy, które na szczęście zostały niezauważone.
Więc tak jak mi doradziła siostra, tak zrobiłam.  (ZESTAW)  Do zestawu założyłam jeszcze moje niezawodne conversy, w których już przechodziłam dobre trzy lata.
- No to Katy mów o co chodzi. - poprosiłam.
Dziewczyna zamilkła, zamiast mówić zaczęła mocno przygryzać jasnoróżową, dolną wargę. Jej oczy się zaszkliły, abym po chwili mogła ujrzeć samotną łzę spływającą w dół po policzku Katy.
- Hej, co jest? Stał się coś? - zaczęłam wypytywać mocno łapiąc dziewczynę za jej drobną dłoń. - Powiedz mi Katy? Przecież ufasz mi, prawda? - Dziewczyna dalej się nie odzywała, a we mnie wzrastała z każdą chwilą coraz większa wściekłość. - Powiedz mi, bił cię znowu, wyzywał? Katy, skarbie powiedz.
Moja siostrzyczka rozpłakała się na dobre, słone łzy lały się strumieniami. Przytuliłam ją najmocniej jak potrafiłam, wciąż nie wiedząc o co chodzi. Postanowiłam już się zamknąć, przecież jak będzie gotowa to sama powie. Dziewczyna spojrzała mi głęboko w oczy i znów widziałam w nich rozżalenie, smutek, strach. Wiedziałam, że zaraz powie co ją gnębi i dlaczego płacze.
- On... - Katy przełknęła głośno śline - Dracy, on... on mnie molestował - powiedziała cicho dziewczyna dławiąc się płaczem - próbował mnie zgwałcić! - to zdanie już wykrzyczała, a ja zamarłam.
Na to wyznanie przytuliłam ją jeszcze mocniej. Wtuliła głowę w mój tors i głośno chlipała.
Nagle powróciły wszystkie wspomnienia z przed roku, najgorsze chwile w moim życiu. Ten słoneczny, wydawałby się, że piękny dzień, który nagle zamienił się w koszmar.

          Siedziałam, a właściwie leżałam na łóżku tuż obok Josha. Oglądaliśmy zdjęcia z poprzednich wakacji, śmialiśmy się, wygłupialiśmy.  Świetnie się rozumieliśmy, zawsze był dla mnie wsparciem, był moim najlepszym przyjacielem, opiekował się mną, troszczył się o mnie, w końcu jak przystało na starszego brata to był jego tak jakby w pewnym stopniu obowiązek.
- Chciałabym kiedyś mieszkać w takiej słonecznej Bułgarii Josh - z rozmyśleniem popatrzyłam na chłopaka.
- Wiesz Dracy, że ja też. Kiedyś razem tam zamieszkamy. Razem w dwurodzinnym żółtym domku, gdzieś blisko morza.
- Tak, tak! Będziemy mieć takie same psy, ty będziesz miał żonę i córeczkę, a ja męża i synka, a w przyszłości nasze dzieci się pobiorą i będziemy jedną wielką rodziną.
- Hoho, Dracy nie zapędzaj się tak mała. - Josh zaczął się śmiać i czochrać moją czarna czuprynę.
- Razem na zawsze..
         Nagle usłyszałam jak ktoś wchodzi po schodach i idzie w stronę naszego pokoju. Tak, był to ojciec. Szybkim ruchem otworzył drzwi do pomieszczenia, w który się znajdowaliśmy.
- Cześć dzieciaczki! - krzyknął, a ja wyczułam z jego ust alkohol, przestraszyłam się. - Josh Katy prosiła, żebyś pomógł jej z zadaniem domowym.
- Ale dzisiaj piątek tato? - powiedział, a raczej zapytał Josh
- Nie pyskuj, wyjdź!
Josh posłusznie wybiegł z pokoju, widziałam, że też jest przerażony. A więc zostałam sama.. Na tą myśl przez całe plecy przebiegły mi ciarki.


------------

Dziękuję za każdy komentarz, choć jak widać nie ma ich zbyt wiele, ale i tak dziękuję. ;*
Mój ask: http://ask.fm/jemciastko69 pytać ;)

Hhahaha <333
A i wszystkiego naj, naj, najlepszego z okazji dnia dziecka ;3